Vazgeçmek ne mümkün senden

Ekmek kadar soluk kadarsın

Öyle ki suskunluğun gölgesinde

Âmânın gördüğü son manzarasın


Umut etmemek ne mümkün senden

Çölün ortasında bir uzak vahasın

Yozlaşmış bir yokluk devrinde

Bir babanın cebindeki son parasın


Görmemek ne mümkün seni

Sen koca bir hayal kadarsın

Fırtınaya tutulan bir gemide

Fark edilebilen tek limansın