Hissizleşiyorum, pek umudum da kalmadı zaten. Her geçen gün biraz daha soyutlanıyorum, biraz daha yok oluyorum. Anlaşılmak istiyorum, birileri beni anlasın, dinlesin istiyorum. Mümkün görünmüyor, hiçbir şey bana değer de görünmüyor. Bu yaştan sonra oturup ağlayacak halimiz yok artık, kime anlatırım bunu? Söylemek bile anlamsız ve komik geliyor. Kimse anlamayacak, dinlemeyecek bile. Ben yine de yazacağım, birkaç kişi okuyacak sadece. Okuyup geçecek, ne güzel yazmışsın diyecek. Kimse sormayacak nasıl olduğumu, kimse yanımda olmak istemeyecek. Sevgili okur, okuyup üzüleceksin halime, eşine dostuna sarılıp devam edeceksin hayatına. Ben kime sarılıp devam edeceğim, yazacağım tekrar tekrar. Delirene kadar, gözyaşlarım kuruyup yüzümde acı dolu bir gülümseme oluşana kadar yazacağım. Kötüyüm, iyiliğimi isteyemeyecek kadar kötüyüm. Bir melek gelse elinde sopayla, herkes seni anlayacak, sevecek dese kabul etmem. Sert bir tokat atarım yüzüne, kanatlarını kırarım. Gelecek zaman mı bulamadın? Tam ipi boynuma geçirirken geliyorsun, sana evet der miyim şimdi? Sen git, başkasına salla sopayı. Benden geçti artık. Sen de inanma, ölüyorum diyorum hala sopa sallıyorsun. Göreceksin, birazdan altımdaki sandalyeyi de devireceğim. Sen de otur orada izle. Tövbe estağfurullah, intihar ederken bile birileri gelip akıl veriyor, hem de elinde sopayla. Zaten sen melek olsan aklı bana değil başkalarına verirdin, bana da biraz sabır verirdin. Gerçi neden senden bir şey bekliyorsam. Ne kaldı şunun şurasında, sabaha çıkmam bile. Yalancı bir meleksin biliyor musun, işin gücün sahtekarlık. Geliyorsun yanıma, utanmadan nasılsın diyorsun. Ulan kötüyüm, birazdan kendimi asacağım desem inanacak mısın? Arayacak mısın polisi. O zaman uğraştırma işte beni, dua et de boynum kırılsın. Gülme, ciddiyim. Latife yapıyorum sanıyorsun, öyle konuşuyor olabilirim fakat bunun tek sebebi bu hale düşmemin komikliği. Ben daha kitaplar, sayısız şiirler yazacaktım, yalnız insanlara umut olacaktım. Kendine hayrın yok demezler mi adama? Derler tabii. Ne yapalım, kader bu. Zaten ben çocukluktan beri severim intihar düşüncesini. Nedenini sormayacaksındır herhalde, benim ağlayarak ettiğim duaları sen götürürdün. Şanssızlık, benimki de şımarıklık. Ne hayatlar var be kardeşim, adam çöpten yemek topluyor, şükret biraz şükret! Bak üstünde tişört var, ayağında ayakkabı var. Hem bu hale düşen tek sen misin? Bir de erkek olacaksın, kim bakacak eve? Ben bekçi köpeğine mi benziyorum acaba, bunları da anlamadım gitti. Ne yapayım canım koskoca ev işte, ben ölünce ayaklanıp gidecek hali yok ya? Giderse de canı sağ olsun, kader bu. Kim bilir ne yaptılar da çekip gitti, sıvası aktı yollara. Neyse, demem odur ki melek dostum, seni tanımak güzeldi. Kanatlarını kırıp sana tokat atmak istemedim hiçbir zaman, alınma ne olur. Bir anlık sinirle söyledim. Hazır uçuyorken, ellerimi arkamdan bağlar mısın? Yanlışlıkla pişman olup kurtarırım şimdi kendimi, Allah korusun. Gül hala sen, saçma bulursun tabii anlattıklarımı. Sen ne anlarsın, işin gücün gezip tozup cennette yatmak. Babanın bahçesi ya, yat anasını satayım. Bak bakalım şöyle, yakıştı değil mi? Daha kalın bir ip alacaktım, bu daha hesaplı geldi gözüme. Çıkmadan önce sandalyeyi itersen memnun olurum. Allah'a emanet.
