Kafamın içindeki düşünceler ise iki bin ton eder, belki daha fazla.

Yatağın içindeyim, üzerimde bir ton ağırlığında yorganla. Kafamın içindeki düşünceler ise iki bin ton eder, belki daha fazla. Tartıyla tartmayı denesem korkardım hepsini tartının üzerine koymaktan. Tavana diktim gözlerimi, hiçbir şey seyretmedim bugün. Hayal kurdum bir tane, bana kalsın. Mutlu olabildiğim tek zaman dilimi: gece. Herkes koyunları atlatırken ben düşünceleri atlatıyordum birer birer. Saymayı bıraktım ama epeyce fazlaydı. Tüm düşüncelerim bana karşı çıkacak olsaydı kolaylıkla yenilirdim. Onlara karşı koyacak hiçbir gücüm yoktu. Hepsini bizzat kendim yaratmıştım, tanrının her bir insana dağıttığı parçasından. Onları doğurup büyüttüm ama öldüremedim. Ben ölsem bile onlar sonsuza kadar yaşamaya devam edeceklerdi, ben olmadan da bunu başaracaklardı. Gözlerimi açık tutmaya zorlanıyorum, yine de bu uyuyacağım anlamına gelmiyor. Kendimi yaşamaya zorluyorum, yine de bu yaşayacağım anlamına gelmiyor.