Masmavi o sonsuzluk
Gözlerimden ayrılıyor
Gayrı yok bana, yok huzur
Bir kitap önümde
Dolu kahır
O kahır ruhuma işlenir sonra
Sonra hüzün çöker omuzlarıma
Omuzlarım ağırlaşır
Belki de daha iyi böylesi
Biraz kitap ve ruhun kendisi
Aslında huzuru kederle harmanlayıp
Kalbime gömüyor
Farid'in kemanı
Beni kendimden ediyor
Görmek istiyorum sabahın ışığını
Sevinçli gözlerle görmek
Sonra yine o gözlerle ölmek
