hüzün,
bir daha gitmeyecekmiş gibi çöküyor nefesime
korkumun kokusu kahverengi perdeye siniyor.
yalnızlık,
sus işareti yapıyor: beni dinle!
ah sevgilim, gülüşün sağırlaştırıyor beni
sarılışını hatırlıyorum, bir nefes daha.
monotonlaşan sabah ve gece
monotonlaşan nefes sıkışıklıkları
ve baş ağrıları.
su içmem gerekiyor günde zibilyon kez
içmezsem, hüzün ciğerlerimde süzülecek
gözyaşlarım dolduruyor bardağı
biliyorum, kendime kendimden başka kimse yok
gözyaşlarımı içiyorum.
hüzün
bir daha gitmeyecekmiş gibi çöküyor nefesime
