Kalk...
''Daha çok var mı?'' dedim. Az kalmış... Az!
''Konuştuğuma bakma, kelimelerim az, sesim az, nefesim az'' dedi.
Bakışlarını ufka uzattı ''gel de gör'' diye devem ediyordu ama sen gelme diye ben gördüm.
Zaten parma üstü içine düşmüşüm.
Oysa hiç farketmemişim, düşünmekten mi? Düşlemekten mi? Yoksa düşmekten mi? Bilemedim.
Az mı? Çok mu?... Var mı? Yok mu? derken öylece kaybolmuş kendimce gülüşüm.
Ama ''Acı yok! acı yok! KALK! '' dedi içimdeki zer-düştüm.

bariscetin.net