Bir gece ikinci katın balkonundan düşüp öldüm
Kıvrandım bu dünyanın kaldırım taşlarında
Üzerimden nice izmaritler geçti
Çığlığım büyüktü
Yer yerinden oynadı
O gece Sûr’a üflendi
Haberin olmadı.
Gecelerin deminde kaynadı ruhum
Fokur fokur her yere bir damlacık bıraktım
Utandım yaptığımdan ve yapacak olduğumdan
Kuytularında gezerken bir silüetin,
Öldüm!
Ölüm kaç defa acıtırsa
O kadar acıdım.
Yenik düştüğüm balkon kenarları şahit
Ama bak konuşmuyorlar,
Dilime ket vurulmuş, bak duymuyorlar.
Bir şair kaç şiir yakar? Bak bilmiyorlar...
İzahı zor olan gecelerin kaç acı taşıdığını, kaç dizede anlatırım ben?
Yenikliğim en güzel sarhoşluğu işlerken bedenime
Söylesene zaferlerin ne önemi var?
Canımın benden alacağı yirmi bir gram kimin hakkıdır?
Anne,
Bedenimde binlerce ayak izi var
acını paylaşmak için mi doğurdun beni?
