İnsan'ın başından gitmiyor duruyor yanında
Yalnız bırakmıyor hiçbir dakika
Üzüyor İnsan'ı yaptıklarıyla
Hayır diyemiyor evet ağzından çıkmasa da
Kendini buluyor onun yaptırdıklarında İnsan gözlerine bakmaya cesaret edemiyor
Ondan gizlice karanlıkta ağlıyor
Kalbinde bir yer ayırmıyor ona
İsmini bile ağzına almıyor
Eğer hayatında o olmasa diye düşünüyor
İşte mutluluk o an başlıyor
Şarkının ritmine ayak uyduruyor
İnsan kendini kaptırdığı heyecanla
Kendi hayalinde boğuluyor
O, İnsan'ın karanlığını getiriyor
O, İnsan'ın hayatını sömürüyor
Yıldıza gitmek her an daha da yaklaşıyor
O, İnsan'ı üzmeyi seviyor
