Yıllar sonra bu yollardan geçerken, bu sen misin gerçekten? Düşündün mü hiç, ne söylerdin kendine kendini kaybetsen? Senden iki tane; biri şimdiye ait, ötekiyse geçmişten. Kimiz, kim değiliz? İkimiziz, hangimiz hangi şiirden? Bütün anılarının yok olduğunu anladığında ne söylemek gelirdi içinden? Biraz da kendine sor, tüm bu yıkılışlar ne için? Tüm bu dertler ve dermanları kimin? Yitip gitmeden bir kere daha, sor kendine neden? Neden yitmeyi düşünürsün ki yetmeyi beceremeden?
"Hiçbir şey eskisi gibi değil. Kaybolan o beni özlüyorum. Gerçek olamaz bu, ölesiye kayboldum. Hissettiğim bu cehenneme katlanamıyorum. Boşluk beni sarmalıyor, ızdırap noktasına kadar. Karanlıkla selamlaşıyorum. Büyüyen karanlık şafağı sökerek eritti. Ben kendimdim, ama o ben artık gitti."
