Karanlık, kirli, kimsesiz bir sokağın tam ortasında, izbe bir binanın önünde durdu ansızın. Düşündü. Sararmış olan sakallarını kaşıdı hoyratça. Sigarasından nefesi daha uzun çekti. Öylesine korkuyordu ki evine gitmekten... Nereye gidecekti, nereye gidebilirdi ki? Bir yer olmalıydı, onu evinin yolunu tutmaktan alıkoyacak lanet olası tek bir yer olsun istedi o an. Bulamadı. Boyun eğdi çaresizce. Duvarlarına dahi kimsesizliğin sinmiş olduğu, buram buram yalnızlık kokan evinin yolunu tuttu ağır aksak...