Seni sevmekle başladı gün
Odama düşen
Güneşin çok namlulu saldırısı altında
Doğrulurken isminin heceleri
Ağrıyor o ğ harfi
Beni azad et ya da al çıkar
Bir düşünsene
Kısır döngüye aşk dendiğini
Mütemadiyen acıyan aptallığım
Seni her sabah uzaklaşırken gören
Kalbime rağmen
Şehirlerarası yolculuk mümkün
Ben ve benim aptallıklarım
Uyanır uyanmaz yükleniyoruz
Bir bardak su ve intiharı
Cana kıymaklığından dem vurmuyorum
Sevmek değil midir ki
Nefesin nefesle kesilmesi al sana giyotin
Bir kartal düşün
Avını kendi büyütüyor
Aptallar ordusu akıbetten bihaber
Gözlerin yıldızlara kur yapıyor
Sokak lambaları kıskanç
Ve ustaca sıyrılıyorsun tüm bunlardan
Genç olmaklığın
Adımın yeryüzünden emin
Sanki yürüdüğün tarafa dönüyor dünya
Nasıl da dağdağasız
Ve dingin
Yazın geleceğini bilen kar taneleri
Meyvaya durmuş ağaçlar
İnsanlar baltaları bilerken üstelik
Sonra anlıyorum işte dilemmayı
Seni daha coşkun
Sevmeye
Karar veren ahmaklığım
Bir ben değilim diyorum
Attığı okla yaralanan
İşte şu an
İsmine tutunmaya karar verdim
Makul çünkü
Düşüyordum zaten dünyadan
Bir son yazamayacağım
Başrolü dayatıyorum kendime
Senaryo elinde insafına bırakıyorum
Yıldız ışığı saniyede bilmem kaç kilometre
Uzaktan gelirken aldanır ya dünya
Çoktan sönmüş olabileceğine değil
Umut evrenin
Ayartıcısı ve zaman
İllüzyonu bize gerçek diye anlatıyor
Hepsini topladım ben de nihayet
Bir ışık kadar ömrüm yokken
Bir yıldızı sevmek neden aptallık olsun
