ay tozu 

kiremit kınası 

dut kurusu karınca yuvası

bir güzel 

güpgüzel kokuyordu hava

uzanmıştık sırtüstü

ben

benim canım ağabeyim ismail

ve halil

yüzümüzde yel izi

gömlek cebimizde birer kahkaha


ben az önce

bir kirpinin güzelliğine şaşırdım

ismail ağabey

kiraz dalından kavalını çaldı

halil ağladı

sonra 

sildi gözlerini bir rüzgâra

geldi

yanıma uzandı

hava güzel

güpgüzel

gözlerimizde dağ bulaşığı


"biz 

güzel insanlarız değil mi ağabey" 

diyorum nedensiz 

ismail ağabey

gömleğinden bir kahkaha çıkarıyor

ben

başımı karınca yuvasına yaslıyorum

halil gülüyor

"unutmayalım bugünü" diyorum sonra

"unutmayalım" 

diyor ismail ağabey

halil

"unutmayalım" diyor 

zaman

ılık bir nehir gibi yükseliyor

gövdelerimizin arasında

yıllar öylece

sessiz 

ipiltisiz gelip geçiyor




30 Mart 2024

Gültepe