Öyküde bir bölüm okunur ve karakter zor bir anda bırakılır; zaman geçer uzun bir zaman, sonra tekrar dönülür o kısma. Güç durumları böyle parçalıyorum. Özlediğim bir bağ çok ardımda mesela fakat öfkeliyim, özlemi o kısmı tekrar okumak için donduruyorum.
.
Kaygı bize ait olmayınca daha da çekilmez bir hâl almakta. Bize ait olmayan ama taşıdığımız içi toz dolu torba. Suçlamak yersiz ve işlevsiz, bu virgülde sadece inşa edebiliriz kendimizi, sadece sayıklamaları durdurarak.
.
Katlamak, kötü dün yerine, bugünün güzelliğini, bu zor ama ikrarlı değil. Katlamak canhıraş sensiz kalabalık içini, iyi değil.
