Şüphesiz uyku kaçırırsın aşktan

Kaybolmuş hissin tozunu üfleyip bir güzel elinle silersin

Sonra açarsın kapağını

Her hatayı es geçer o temiz olan sayfaya gelirsin

Başlarsın bir güzel tüylü kaleminle sevdayı yazmaya


Başlangıcın şudur:

Aşkın satırları sana mıdır?

Saatler uzun gelirken sensiz

Sana mecburken benliğim

Ya doğrusu sen değilsen?

Ya düşündüğüm şeyler hissettiklerimle aynı değilse


Kalemi devletler tüketir

Uyduruk kelamlarla aşkı aramam

Doğrusunu bilmediğim yolların

Işığını yakarım sonsuzluğa

Bir İstanbul beyefendisinin terbiyesi yoluma yoldaş olur

Hatırımı koyarım sevdaya

Sevdaya ne dahil tartarım

Bir aşık ne kadar kelime biliyorsa

Bense bir o kadar aşkı bilmiyorum

Aşığın dilindeki sevdiğinin göğsünde yazılı

Benim bildiğim nedir öğrenmek istiyorum