Kaydıraktan kaymak ne kadar korkutucu gelebilir ki bir insana. Bunu duymak sizleri de şaşırttı biliyorum. Sanki ordan kendini aşağıya doğru serbest bırakınca, düşüp bir daha kalkamayacağım gibi geliyor bana. Şey gibi biraz daha uçurum kenarında oturuyorsun da bir rüzgarla ordan bir anda düşecekmişsin gibi. Birbirinden renkli hatta bazen kendi etrafında dönen bu kaydıraklar hiçte eğlenceli değildi. Küçüklüğümden bu yana hiç sevemedim şu korkunç şeyi. Onun yerine ellerimle sımsıkı demirlerinden tuttuğum salıncakta sallanmayı sevdim. Kendimi korumaya almış gibiydim kendimi. Çünkü sıkıca tuttuğum ve bir yandan kuş gibi uçtuğumu hissediyordum.
Belki de hayatta da tam anlamıyla yaşadığımız şey böyleydi. Nasıl biliyor musunuz ? Kendinizi hayatınızın bir bölümünde eğlenceli görüpte kendinizi bir anda salıverdiğinizde yere çakılmanız ve uzun bir süre acısını çekmeniz bir oluyor. Aslında ipleri elinizde olsa ve istediğiniz zaman kuş gibi uçsanız, her şey yolunda gidecek gibi. Umudunuz olsun her şeyde. Umudunuzla yaşarsınız. Sessiz,mutlu ve umutlu.
