"Neyi bekliyorsun?" dedi bir ses

Bilmiyorum... Bekliyorum... Arıyorum...


"Neyi bekliyorsun?" dedi bir ses

Bekliyorum, dedim sessizce,

Belki de hayatın umutla dokunduğu anı,

Bu karmaşık dünyada yalnız kalmışken,

Yorgun adımlarımın izlerini silip,

Karanlığın perdelerini açmayı


Bir yankı sardı içimi, sessizce sordu,

"Neyi bekliyorsun?"

Bekliyorum, dedim yavaşça,

Elimden tutmasını,

Kaybolan hayallerimi geri getirmesini,

Bir sıcaklık, bir teselli umuyorum


Derin karanlıklarda dolaşırken,

Bir ses geldi, yankılandı içimde.

"Neyi bekliyorsun?" dedi.

Bekliyorum, dedim içtenlikle

Arıyorum...

Kayıp umutlarla örülü bu dünyada, kalbimdeki boşluğu dolduracak bir

Cevap...


"Neyi bekliyorsun?" dedi bir ses tekrar,

Sözcüklerden öteye geçip içime dokundu.

Ve ben, kayıp bir ruh,

Sevgiyi aradığımı fısıldadım...


Yalnızlık, karanlıkla sarılı

Kalbimde yankılanan bir ses,

"Neyi bekliyorsun?" diyor sessizce.

Bekliyorum diyorum.

Biliyorum, umut yorulmuş olabilir,

Kelimelerimdeki umut kırıntıları azalmış olabilir,

Ama hala arıyorum

Geri döner mi diye içimdeki fırtınayı.


Neyi bekliyorsun? diye sordu,

Kırık umutlar toplandı yüreğimde.


Bilmiyorum, yorgunum...

Bir zamanlar umutlar yeşerirdi içimde,

Ama şimdi kayıp, çalınmış bir umut,

Saklambaç oynuyor karanlıkta.


Neyi bekliyorsun? diye sordu ses bir kez daha,

Gözlerimde biriken hüznü anlattı.

Ruhumda dağınık bir aşk arayışı,

İçimde saklı bir dert, bir yangın


Sesin o sorusu yankılandı zihnimde.

Neyi bekliyorum? 

"Neyi bekliyorsun?" sorusunun cevabını bilemeyen, kırık bir kalbin

Çaresizliği içinde debelenirken,

Sessizlik, dizelerime kilitlenmişken,

Kurtarıcı bir sesin şarkısı ile karanlıktan çıkmak.

Belki de pişmanlığı unutmak...


Neyi bekliyorum? Belki de kendimi,

Kaybolmuş parçaları, geçmişteki yaraları.

Karanlık labirentlerde, kayıp bir çığlık ararken,

Sesim yankılanır, yankılanır duvarlarda.


Neyi bekliyorum? Belki de özgürlüğü


Neyi bekliyorum? Belki cevap yok,

Belki de bekleyişin ta kendisi umuttur.


İçimde umut hala yeşeriyor, umut ediyorum,

Ama hissetmiyorum bazen, duygularım donuk, kayıp.


Karanlık içinde kaybolmuş bir ruh olarak,

Gidecek bir yer arıyorum yalnızca.

Hisleri yeniden bulmak için.


Beklemek, acı ve umut arasında sıkışmak demek değil midir? 

Öyledir...

Belki de gelmez, belki de hep beklerim,

Ama beklerim