Açmamış papatyaydım ben
Sen ise gördüğüm ilk güneş
İlk gülüştün bir bebeğin dudağında
İlk düşümdün onlu yaşlarımda
Aşk yoktu bakışlarında
Güzel bir koku saçlarında
Bir hüzün sadece soluk odamda
Uzun bir bekleyiş sadece cam kenarımda
Benim oyuncağımdın
İster kırarım ister oynarım da
İster sever ister kızarım da
Aniden yok oldun on sekizinci yaşımda
Uzamıştı saçım ve çizikti kaşım
Sen ise yalanlar söylediğim son kadın
Bu kısa hikayenin hem başıydın hem son adımım
Gitme diyemezdim sevgilim zaten hep yanımdaydın
Bazen bir çiçektin konuşan
Kısa bir isterik nöbet
Her seferinde sıcak bir mevsim
Kısaca vardın sadece yokluğumda
Karanlık bir duvarda
Belirsiz bir tabloda
Küçükken korktuğum uzun koridorda
Yok olduğum her adımda
Kehanetimdi bu söylediklerim,
İnce ses tellerim ile duvara yazdıklarım,
Bu şiir! Kadın bu şiir kehanetim benim.
Sen gelmeden söyledim, şimdi okurum...
