Bana bir kelime söyle ki
sönmüş güneşimi aydınlık,
eylesin.
Öyle ki bir kelime söylemeliyim ki,
Dünyanı aydınlatsın
Bir kelimenle yansın ateşim,
Sinsin aşkını, içinde kalsın
Kelimeler boğazımda düğümlensin,
Ağzımı açmayayım,
Kelimeler düğümlense bile anlatamıyor seni
gözlerim,
Bitmiyor hevesim çünkü yetmedi
sözcüklerim senin gözlerini anlatmaya.
Lakin yetiyor seni anlatabilmeyi
Kalbim, belki de yeterlidir.
“KALBİM”
Seninle tam oldu “Kalbim”
Her yazım kelimenin sahibi gibi
Sakin cümlelerin sükuneti, gibi
Bir kelimende kayboldu sesim
Sonra başladı sesli haykırışlarım,
Kalbim birleşti belki de dilimle,
Nasıl ve neden oldu tüm bunlar
Ben sessiz seviyordum seni,
Sessizliğimle haykırıyordum, gözlerine
En büyük düşmanım oldu sessizliğim
Canım acıyordu “Onsuz” gözlere,
Unutulmuyordu sessiz denizlere
Gel deme ne de olsa gelemezdim
Gitmeliyim bende
Ama geliyorsun sende kalbimle,
Elini tutsam ne olur, tutmasam
Yolumuz çok uzak idi
Aynı sözlere,
gözlere,
titrek dudaklarına
Korkma unutmadım kokunu,
ruhunu,
sonsuzluğunu
Son sözüm sana,
iyi bak güzel gözlüm.
Bir gözlerinde var oldum ben
Bir de seni anlatmaya yetmeyen sözlerinden
Keşke diyorum “güzel olsaydı yazım”
Şimdi şükür ki yazı ortağım gözlerimdesin
Sözlerim, sözcüklerim gibi olsaydın keşke
Yazın olsaydım diye gülerdim sadece,
Bitti işte, yazıldı son ancak bitiremezdim seni
Sensizliğini, sessizliğim gibi yer belirdi
KOCA KALBİMDE
Koca mı kalbinde yer edindi,
Minik kalbine mi girebildi?
Tüm dünya sevdi kalbimi,
senin dışında.
“İmrendiler” sana olan,
sonsuz aşkımı.
Bitti diyemedim,
“KOCA” minik kalbime.
İşte zamanı geldi,
sana elveda demenin.
Hoşça kal güzel gözlüm…
Pelin Taşkıran
2022-12-08T01:39:08+03:00Şiirinizin biçimini oldukça beğendim ama içeriği bu biçim için “tipik” buldum. Eleştirmem gerekirse bunu söyleyebilirim. Elbette ki siz ruhunuzu yansıtıyorsunuz. :) biçim-içerik uyumu da önemli benim nazarımda. Ama bunun oturacağına eminim. Kaleminize sağlık… 🤍