Yağmurda kendimi buluyorum ben,
Biraz da sonbaharda, düşen yapraklarda.
Sonu ve hüznü kucaklayan,
Hazan mevsimine yakıştırıyorum kendimi en çok.
Vedalara, gidişlere ve kayboluşlara aitim.
Her şeyden ve herkesten,
Sessizce gitmek istiyorum.
Kırmadan, kırılmadan, usulca...
Paramparça ruhumdan akıp giden,
Denizinden mahrum bir nehir kalbim.
Çaresiz ve biraz da küskün.
Ben...
Sadece susmak istiyorum
Bağıra çağıra, çığlık çığlığa susmak...
Geceyi örtmek istiyorum üstüme,
Gözyaşlarımı yeniden bulmak,
Işığa susamış gözlerimi aydınlatacak birini arıyorum.
Yorgunluklarımı ve çığlıklarımı kucaklayacak biri...
Ben...
Kendime hasretim.
Bazen de uyumak istiyorum sadece.
Saatlerce, günlerce, aylarca ve yıllarca,
Belki de sonsuza dek...
Ölüm beni kucaklasın istiyorum,
Ürpertici ama sıcak bir sarılma,
Tüm ihtiyacım olan.
Ve ben
Biraz daha eksiliyorum,
Kayboluyorum,
Bitiyorum.
Bu sonbahar da,
Yine kendime hasretim.
