Arada hayattan aşırı zevk alıyorum. Minicik şeyler bile beni mutlu edebiliyor. Ama sonra bir şey oluyor, isimlendiremediğim bir şey ve nasıl mutlu olduğumu unutuyorum. Adeta ruhum bir kuyuya çekiliyor da ben tepeden bakakalıyorum öylece. O kuyudan ruhumu çıkaran benim fakat ne zaman ve niye çıkardığımı bile bilmiyorum. Deli değilim, bunu biliyorum ama normal de değilim. Kendimi sınıflandıramam. Zaten bir kalıba girmeye de gerek yok ama kendimi bilmeye ihtiyacım var. Kendimi bilmediğim için oradan oraya sürükleniyorum, yıpranıyorum. Fakat kendimi nasıl tanıyacağıma dair bir fikrim dahi yok. Evet, yine düşüncelerim silikleşiyor. En iyisi burada bırakmak olacak. Hoşça kal.
