Köhne acılarım çarpıyor yüzüme
Benliğimi asıyorum duygularımdan yapılmış ipimle
Yenilmişim, kaybetmişim bilmem ne
Bu çırpınışlarıma yok bir tesmiye.
Kendi sorularımdan oluşan bir okyanusum
Teskinlerimin yetersizliği ile kulaçlıyorum
İç sesim en çok zihnime ketum
Sorguyu bırakıyorum bu derin uçurum
Mustafa Çekiç
2020-07-08T22:22:36+03:00Kafiyeyi anlam bütünlüğü ile buluşturduğunuzda daha muazzam şeyler çıkacak ortaya, ki ben bu hâlini bile çok beğendim yüreğinize sağlık.
Kinyas
2020-07-08T18:04:09+03:00Teşekkür ederim Esrik Hanım. :)
Kinyas
2020-07-08T18:03:51+03:00Evet kafiye arayışı atlatmamız gerek bir durum fakat kafiyeli şiirde bambaşka oluyor. :) Teşekkür ederim Muhammed Bey.
Muhammed Dalpalta
2020-07-07T21:00:53+03:00Kafiyeler akıcılığın önüne geçmiş. Birkaç dizede göze batıyor. Kafiye arayışınız kaleminize zincir vurmak gibi. Bu eleştiriyi aslında başkası yazmalıydı. Çünkü aynı sorun bende de var :D Kaleminize sağlık.
Esrik
2020-07-07T19:14:46+03:00Ahenk bakımından zengin bir şiir olmuş, emeğinize sağlık.