Gecenin yüreğini beğenmeyip,
otağ kurmuş saçlarına rüzgar
Göğün yüzünü tanımayıp,
gözlerini görmek için doğmuş güneş
Ve yıldızlar,
apoletlerini birbir sökerken
taht kurmuşken saçının teline
Şimdi söylesene
Hangi alfabeyle anlatayım seni
Harfler dahi!
Sadece ismin geçtiğinde tanırken hafızasını
Cümleler bile,
Kara mürekkeple yazınca adını ,
Gökkuşağı çizerken kağıdın kalbine
Ve satırlar,
Seni doğurmanın sancısıyla cebelleşirken!
Şimdi söylesene
Nasıl terlemesin kalem
Parmaklarımın arasında bir intihar mangası
Ruhum bembeyaz kefen parçası
Adın!
Dudağımın yek ayeti
Şimdi söylesene
Bu dua unutulur mu?
Ümmiyim!
Gel kılma beni hasretine alim
Ben,
Kendi küçük hiramda mutluyum.
Işığınla kör eyleme beni
Şimdi söylesene
Aşk;
Hüda’nın katından değil mi?
Ne bilek gücüm bilenir
Ne ateşim söndürülür
Yer yüzü mü?
Beni taşımaya muktedir!
Şimdi söylesene
Kim anlar halimden
Kendine iyi bak çocuk…!
