Biz çocukken
Dünya daha mı güzeldi?
Yoksa dünya daha güzel diye mi
Çocuktuk biz.
Yazlar güzeldi,
Bir ağustos akşamı
Çıkmaz sokağımızın en köşesinde
Oturup dondurma yediğimiz o yazlar.
Kışlar daha soğuktu,
Soba nedir bilmeden ellerimle yapıştığım
O kışlar daha soğuktu.
Ben daha huzurluydum,
Huzur nedir bilmezken.
İnsanlar daha insandı,
Daha az insan varken.
Şimdi herkesin ikinci bir yüzü var,
Yeri gelip kendinden bile sakladığı.
Ve herkesin örtbas ettiği bir güzü var,
Kimse yaprak döküşünü görmesin diye.
Baharı hep vardır onların,
Ya da öyleymiş gibi yaparlar.
Şiirler daha anlamlıydı zamanında,
Her dizeden samimiyet akardı,
Birkaç damla da gözyaşı.
İçim daha içti.
Şimdi ben kimim, içim nerede?
Sevinçlerim, kahkahalarım nerede?
Kalbimden gelen o hisler,
Eski dostlarım nerede?
Hiç hesap yapmadan yaşadığım günler.
Büyüyorum,
İstemiyorum.
Büyümek bu mudur?
Tek isteğim ben olmak.
Eski mi yeni mi bilmem,
Hangisi benim?
