Kalbim binlerce parçaya bölünüyor ve ben tek kelime edemiyorum. Ne zamandan beri hayata karşı bu kadar suskunum, bilmiyorum. Bana soracak olsanız tanıdığım herkesten daha çok konuşurum ben. İçimde bir kelime dahi bırakmam, bırakamam. Kelimelerim çabuk birikir, kendilerini cümlelerle süslerler. Bilirim, çünkü ben öğrettim. Yazmayı öğrendiğimden, güneşi ilk gördüğümden beri onlara büyümeyi öğrettim. Canları acıdığında en acımasız silaha dönüşebilmeyi büyük bir hevesle gösterdim. Bir gün namlunun ucunda duracağımı nerden bilebilirdim? Galiba bilmeliydim. Bu ay bana yaramadı, bu aydan nefret ettim. Zaten kimse sevmez aralık ayını.
