"Zorlama şartları, zorlama sevdiğim
Bak elimden geleni yaptım senin için
Hayal etmek güzel fakat gerçekler zor
Bırak her şey gibi bu da böyle bitsin

Hani sen o gün bazı şeyler söylemiştin
Sen sadece aşk düşün deyip kesmiştin
Her şey çok güzel, biraz fazla güzel
Ben çok ama çok korkuyorum demiştin"

Melankolik bir gitarcımız vardı. Pek şarkı söylemez arkadaş, kafasına eserse işte. O gün aldı mikrofonu, dedi ki: "Kıraç."
"Ooh!" dedim içimden, bildiğim yerden geldi, çok severim. Elim de yatkındır naçizane. Küçüklükten beri kulağımın bir yerinde var Kıraç şarkıları, annem de çok sever. O sebeple pek bilinmeyen parçaları da kıvırmışlığım vardır sanatçımızın eserlerinde. Velhasılıkelam arkadaş mikrofona "Kıraç - Sevme!" diye ikinci anonsu geçince biraz heyecanlanmadım diyemem. Çünkü daha önce çalmayı bırak, hiç duymadığıma emindim. Yukarıdaki sözlerin o an tüm duyu organlarıma bıçak gibi saplanışını halen her dinlediğimde hatırlıyor ve hissediyorum.
Kıraç ve Yavuz Çetin birlikteliğinin nadide eserlerinden...