Geceyle gündüze kırgınım,
Bensiz gülüşlerde uyuttukları için.
Her çığlığa kılıf diken ellerim bana batar, huysuz olurum.
Anlatamam derdimi, konuşamam mısralardaki gibi.
Zor gelir, her dil gönlümden destursuz geçti.
Öleceğim günün üstünden geçip gittim yıllarca, yorgunum.
Dermanımı bir mısrada bulup da avunamam.
Dokunma, yarınım bugünüme küs, sert bir bakışta saklı hüznüm.
Kendimi affetmem, nefretten de korkarım,
Fakat kırılan bir daha bir etmiyor.
