Kendimi kaybetmiştim

Hatırlıyorum

Hükümsüz müdür?

Bilmiyorum

Her ihtimal mümkündür

Bundan eminim

Üzülme konusunda doktora yaptım

Halbuki yüksek lisansımı bitiremedim

Üniversiteden attılar

Bir acım vardı, taşımak zor geliyor bu aralar

Bu kırılmış çağda, bu kadim duyguyu taşımak lanetimdi

Anlıyorum


Puslu bir cumartesi akşamı seni sevmiştim, hatırlıyorum.

Ondan sonra neler olduğuna dair hiçbir fikrim yok

Loş bir sokakta seni arıyorum

Arasam da bulamıyorum.

Annemin beyazlayan saçlarını kendime sokak lambası yapıyorum

Bastığım topraklar kanıyor

Hissediyorum


Bir unutma biçimiydi şiir

Bunun farkına yavaş yavaş varıyorum

Ya da bir arayışın pusulasıydı

Her okuyuşumda hızlıca kayboluyorum

Eskitilmiş bir yaz akşamında seni düşünüyorum

Zaman duraksıyor

Susuyorum


Kırık kalpler bankasında sıramı bekliyorum

Hiç anlatılmamış bir öykünün ağırlığını taşıyorum

Belki de o öykünün kendisiyim, sen tarafından yazılıyorum

Az çoktan fazladır

Biliyorum