Kul görmek ister özlemi, hissi.
Rüzgar olur sendeler derdi,
Resmi hatrında, boynu selvi.
Kedi gibi sırnaşır, yazar kendi hikayesini.
Mırıldanır efsunlu cümlelerini,
Pohpohlu özgüven abidesi.
Sözler birleşir dudaklarda, kavuşur loş ışıkta.
Kavurur sıcaklığı, köz tenini.
Ölümsüzleştirir evrende, dünyevi.
Ruhu sığmaz dünyaya, boş duran kahya .
Sorar bana,
Güzellik baki mi yoksa bela mı başa?
Duramaz söyler kahyaya,
Güzellik fayda kaldıkça başa.
Kalıcı olan kırışıklarda ,
Her buse hatıra, dudak kenarında.
Her hüzün yansır göz altına,
Emek kokan eller hep kokar kolonya.
Hep kırışıklarda miras oysa.
