Onlar korkunç güzellikte
Kanatları saydam, ruhları dev bir renk skalası
Özgür ve güçlü kuşlar
Neredeyse kusursuz bir sürreal bir tablo
Ya da kusurları keşfedilmedi daha
Kimse o kadar uzun bakamadı onlara…
Onlar hep biz diyen
Ama biz olmayı hiç başaramayan kuşlar
Sürülere vurgun
Sanki geç kalmaya sürgün…
Geç ama hep geç kalıyormuş gibi bir şeylere
Tatil yerlerinin kış kuşları
Bütün odalar boşaldıktan sonra gelirler kente
İnsanlar boşaldıktan sonra
Çocuklar doğduktan sonra
Denizler artık girilemeyecek kadar soğuduğunda
Kalpler çöp eve dönüştüğünde
Ve artık yer kalmadığında yeni bir manzaraya…
Bütün dükkanların kepenkleri çekili
Sokaklar müziksiz
Masanın üstünde dans eden kimse yok
Barın sahibi Uzak Doğu’da
Acıkmak ve susamak işten değil!
Ama buna hazırlıklı kış kuşları
60 litre çantaları bu yüzden var
Çünkü biliyorlar
Kapıyı çalacak olsalar
Perdeler boktan bir yapamayış olarak çekilecek yüzlerine…
Kanatlarının uzunluğu ayaklarına dolanan kuşlar onlar
Bu yüzden fazla kalamıyorlar karada
Konabilecekleri yer sayısı az
Onları konaklatabilmek zor…
Muş gibi davranıyor
Dönemeçlerde kararsız kalanlar
Giysileri gökkuşaklı ama ruhları saydam olanlar…
