Köşebaşında karşılaşır iki yürek
İstanbul’da bir günde
Ve içimde
Sayısız kıyametler
Güvercinler uçar
Sevinecek çok şey var
Issız sokakları yüksek binaları atladım
Karnı aç kedileri ve insanları saydım
Papatyaların yanına açılmış tezgahlar
Günün ilk selamını büfeden aldım
Herkesin ağzında bazen aynı sözcükler dolandı
Tüm bu kalabalık içinde yalnızlık
Sebepleri aradım
Bazı bazı kavuştum
Paçalarımdan aktı pislik
Kayıp bedenler ve toz taneleri
Aldım hepsini benimdir
Tüm bu curcuna içinde
Bir tek kendim gerekir
İşte o zaman
Yok olsa da tüm İstanbul
Evren bozması
Sevinecek şeyler hala var
İşte o zaman
Kainatın efendisi benimdir
