Kız odanın kapısını açıp usulca, çok dikkatli ve sessiz adımlarla girip adeta bir hayalet gibi içeriye süzüldü. Hareketlerine eşlik eden tek ses, çıplak tenine sürtünen pelerinden çıkıyordu ama bu küçücük, belli belirsiz hışırtı Witcher'ı uyandırmaya, daha doğrusu tavşan uykusundan sıçratmaya yetmişti. Aslında uyku denemez onunkine; dipsiz derinliklerde yuvarlanırmışçasına tekdüze hareketlerle sallanıyor, durgun bir denizin zemini ile yüzeyi arasında usulca dalgalanan yosundan çilelerin tam ortasında uçuyordu adeta...

Witcher - Son Dilek