eşşek oğlu eşşek bana dedi ki

“sen bir koltuk minderi değilsin”

be haysiyetsiz, sen kim oluyorsun da

karar veriyorsun ne olduğuma

“ne olduğuna değil, dedi, “ne olmadığına!

pek çok şey olabilirsin fakat bir koltuk minderi değilsin.”

okkalı bir küfrettim, üç tekme savurdum,

dedim babandır o senin, koltuk minderi olmayan

ben etnik desenli bej bir koltuk minderiyim

bunu reddeden herkesin de evveliyatını sikeyim


dedi “aptal kadın, nasıl inanırsın koltuk minderi olduğuna

koltuk minderleri rahattırlar bulundukları yerde

zaten bulundukları yere aittirler

onlar hareket etme zorunluluğundan azat edildiler

senin kıçın rahat duruyor mu da

buldun mu da bulunmak için doğduğun yeri

inanıyorsun bir koltuk minderi olduğuna!”


valla ahmak kardeşim ister inan, ister inanma

o mide bulandırıcı insanlığı çöpe attım ben

o gün bugündür koltuk minderiyim

sen de kepçük ağzınla beni yıldırmaya çalışma

kimseden icazet almaz koltuk minderleri


sinirlendi koltuk minderliğimden vazgeçmeyişime

“peki,” dedi, “madem koltuk minderisin”

geldi koca götüyle oturdu üstüme

bizim işin de zorlukları bunlar

yine de sevindim ağrıdan titreyen vücuduma

artık tastamam bir koltuk minderiydim

sikerler, dedim, iyidir sessiz bir götün altında ezilmek

insan olup da konuşan götleri dinlemekten

kimse vazgeçiremez beni koltuk minderliğinden