İltimaslı bir var oluşu doğuruyorum

Bozkırın yeşil çillerini okşarken

Ayaz vuran saçlarıma

Bir sokak kuşu cıvıldıyor

Yıkık pencerelerin, kırık camlarına yanaşıp

Ruhunu kana buluyor

Zamanı değil...

Bir korkak refleksi tutturuyor adımlarım

Hadsiz bir manevranın kaçağıyım ben

Engerekten prangalara tutkunmuş ayaklarım

Kanım çekilirken inceden inceye

Uzun kuyruklu cesetler tırmanır bam telime

Taş fırlatıyorum omzundan geriye

Ve acı acı bağırıyor kalanım

Bugüne yetişemeyen yaralım