İnsanlar olarak her ne kadar farklı coğrafyalarda, farklı kültürlerde ve farklı düşüncelerde yaşıyor olsak da eğitim ve öğrenme ihtiyacımızı aynı şekilde ömrümüz süresince almaya devam ediyoruz. Farklı metotlarla, farklı öğrenme yollarıyla zorunlu eğitim sürecimizi öyle ya da böyle tamamlıyoruz ve hepimiz kendi yollarımıza ayrılıyoruz. Tüm bunların beraberinde, öğrenme becerimiz ve kabiliyetlerimiz acaba ne oranda eğitimciler tarafından fark ediliyor? İnsanoğlunun tek bir tip olmadığı yüzyıllardır aşikâr bir mesele. Çeşitlilikle beraber gelişen tüm farklı olgular zamanla bazı kesimler tarafından ne yazık ki törpüleniyor. Her insanın kendine ait bir özelliği, yeteneği ve becerisi gerçek suretle vardır. Ancak gerek günümüz eğitim sistemi, gerek geçmiş yılların eğitim sistemleri ağırlıklı olarak insan beceresi ve yetisine bağlı olarak eğitim vermekte değil, tam aksine kendi buyruklarında belirlediği standartlarla eğitim verme eğiliminde. Bu mesele her toplum için ciddi problemler yaratmakta ne yazık ki. Sevgiden, iyilikten ve hoş görüden yoksun bırakılan çocuklar, geleceğin birer tehlikesi olarak günümüz şartlarında filizlenmekte. 

İncelemesini yapacağımız film üzerine konuşmamız gerekirse; esasen sorunlu, kötü, kendisine ve başkalarına zarar verme potansiyeli taşıyan, genel olarak asi ve kimsesiz fakir çocukların bulunduğu bir okulu incelemeye çalışacağız. Kaldıkları okulun müdürü olan Rachin, daha çok öğrencilerine şiddetle yaklaşan, onları özünde sevmeyen ve işini de yine sevmeyerek yapan bir kişiyi anlatıyor. Tüm bunların beraberinde okula yeni öğretmen olarak gelen Clément Mathieu, kendi bildiği en iyi öğretim yöntemini öğrencilerine uygulayacaktır. 

Film, öncelikle bizlere öğretim ve eğitimin uygulanış biçiminin ne kadar etkili ve önemli olabildiğini gözler önüne seriyor. Hepimiz çevremizde yanlış uygulanan eğitim metotlarıyla hayatı kararan ve tam tersi şekilde doğru uygulamalarla imkânsızlıklar içinde hayatını güzel noktalara taşıyan insanlara şahit olmuşuzdur. Bu durum dünyanın neresinde olunursa olunsun herkesin başına gelebilecek bir durumdur. Eğitimin ve öğretimin olduğu her yerde karşılaşılabilecek bir problemdir. 

Filmde yer alan her öğrenci kendi bütünsel varlıklarıyla farklı kişiliklerdedir. Ancak süre gelen zamanda yanlış uygulanan öğretim yolları sebebiyle gerek kendilerine, gerek öğretmenlerine ve arkadaşlarına zarar vermektedirler. Bunun farkında olan okul müdürü Rachin, öğrencilere ağır müdahalelerle yaklaşmakta, hücre cezaları ve şiddetle karşılık vermektedir. Okula yeni gelen müzik öğretmeni Clément Mathieu ise, daha okula gelir gelmez durumu fark etmiştir. Okulun hademesine yapılan bir eşek şakası, hademeyi ciddi olarak yaralamış ve bu şakayı yapan öğrenci kimliğini açığa çıkarmadığı için okul müdürü rastgele bir öğrenciyi Clément Mathieu’ya seçtirerek günah keçisi ilan etmiştir. Öğrenciler başta Clément Mathieu’yu diğer öğretmenler gibi görmüş ve normal olarak sıcak bakmamışlardır. Bir gün öğrencilerine yatakhanesine girdiğinde içlerinde birinin mızıka çaldığını fark eder. Bu pek tabii normal gelebilir ancak nota bilmeden çalabilmesi ve doğru tonlarda bunu gerçekleştirmesi öğretmenimiz Clément Mathieu’yu heyecanlandırır. Her öğrenci için kafasında idealize ettiği bir yer vardır koroda. Her birinin ses eşiği birbirinden farklıdır. Bazıları bas bazıları tiz. Ancak içlerinde bir öğrenci diğer tüm öğrencilerden farklı bir ses aralığına sahiptir. O öğrenci filmin ilerleyen noktalarında esas karakterimizin kim olduğunu bizlere gösterecektir. O kişi Pierre Morhange’dir. 


Filmin ortalarına doğru kıymetli öğretmenimiz Clément Mathieu, idealize ettiği koroyu yavaş yavaş oluşturmaktadır. Tabi bu süre zarfında okulda gerçekleşen başka olaylar devam etmekte, öğrenciler bu öğretim yöntemini daha benimseyerek ilerlemektedirler. Öğretmenlerine karşı git gide daha ılıman ve gerek kendilerine gerek diğer öğrencilere daha iyi yaklaşmaktadırlar. Filmin geri kalan detaylarını seyir zevki açısından açıklamamakla beraber önemli olan bir meseleye tekrar parmak basmak istemekteyim. 

Yukarıda söylediğim gibi çeşitli karakterlere ve düşüncelere sahip olan öğrenciler olmasına rağmen genellikle eğitimi veren kurumlar kendi standartları doğrultusunda eğitim faaliyetlerini sürdürmektedirler. Hatta çoğu zaman bunun aksini uygulamaya çalışan eğitimcilere ve öğrencilere baskı kurmakta ve köşelerini düzlemeye çalışmaktadırlar. Filmde bahsettiğimiz okul müdürü Rachin, tam olarak aynı durumu gerçekleştiriyor ve öğretmenimizin kurduğu koroyu dağıtıp, öğretmen Clément Mathieu’yu kovuyor. Çünkü kendi standartlarının ve çıkarlarının eğitimden, öğretimden daha önemli olduğunu düşünüyor. Yine filmin içinde bir yerde zaten bu mesleği isteyerek yapmadığını sert bir dille belli ediyor. Bu sorun bütünüyle çok çok tehlikeli bir mesele. Tek bir kişinin hoşnutsuzluğuyla gelişen olaylar zinciri, bütün bir toplumu etkileme noktasına ulaşabilir. Nesiller eğitimcilerin eserleridir. Onların yapacağı her hata beraberinde başka felaketlere yol açabilmektedir ve yine aynı şekilde yapacakları doğru yöntemler bütün bir toplumun sağlıklı ve doğru yaşayabilmesine sebep olacaktır. Öğretmenlik gibi kutsal bir meslek gerçekten sevilerek yapılmalıdır. Her mesleğin içinde sorunlar olduğu gibi pek tabii öğretmenlikte de çeşitli sorunlar yaşanmakta ve gözlenmektedir. Öğretmenler ilgili oldukları konuları, düşünceleri bir buyruğun zorunluluğunda öğrencilere aşılamamalıdır. Öğretmenlere çeşitli imkânlar sağlanmalı ve eğitim aşkını körüklemeye yönelik çalışmalar sunulmalıdır.


Filmin teknik kısmına girecek olursak; başrolde Jean-Baptiste Maunier, Gérard Jugnot ve François Berléand bulunmaktadır.

Filmin yönetmenliğini Christophe Barratier yapmakta ve yine aynı yönetmenin IMDb’ye göre diğer puanlı filmleri şöyledir:

Comme par magie. 5.5. Director. 2023.

The Time of Secrets. 6.4. Director (directed by) 2022.

Fly Me Away. 6.2. Director. 2021.

Team Spirit. 6.7. Director. 2016.

War of the Buttons. 6.2. Director. 2011.

Faubourg 36. 6.5. Director. 2008.

The Chorus. Director. 2004.

Les tombales. 7.1. Short. Director. 2002.


Koro (Film) ödülleri:

César Ödülü "En İyi Orijinal Şarkı César Ödülü" ("Vois Sur Ton Chemin", Beste: Bruno Coulais, sözler Christophe Barratier

César Ödülü "En İyi Ses César Ödülü"

Avrupa Film Ödülü "Yılın En İyi Avrupalı Bestecisi Ödülü"

Austin Film Festivali Seyirci Ödülü - En İyi Hikâye Anlatımı

Bangkok Uluslararası Film Festivali 2005, "En İyi Yönetmen Ödülü" (Christophe Barratier,

Heartland Film Festivali (Barratier)

Ft. Lauderdale Uluslararası Film Festivali En İyi Film Jüri Ödülü