Yetmemiş gecelerin köşkü benimdir

Ve benim sürülen hesapları koynunda taşıyan

Mecalini kusarak başköşeye bir başına konan

Yokluk sığasına kafa tutan ben


Tekinsiz yaftaların kucak açışı kimi zaman öyle cazip gelir ki

Bırakıverir de kendime ivedi kılarım her birini

-niçin-

Bu şerden kendime şifalı bir pay çıkarayım diye mi?

Holde dumanı yorgan edineyim

Annemi bana düşman edeyim diye mi?

-sadede gelmek şöyle dursun, açamıyorum gözlerimi-


Hani sorsalar

Son radde nerededir, nasıl gelinir biliyorum

Hakkını veriyor, üzerine dahasını ekliyorum

-niçin-


Susmaklı hâllerin ayyuka çıkışına şahitliğim kesmiyor

Fakat erişiyorum kesiğinde süzülen sırrına

Ana rahmi misali tekmeliyor, kurtulamıyorum


Bu köşk benim, kesikler benim, sır benim

-niçin-

Varlığıma defaatle küsüyorum