Yatmak koyuyor adama. Hani sen oralarda bir yerlerdeyken, hani bir koşsam iki dakika içinde yanıbaşında olabilecekken öylece uzanmak, uyumaya çalışmak.. Pencerem senin olduğun bucakları görüyor. Gökyüzünü işaret ediyorum. İşte diyorum tam şu yıldızın altındasın, tıpkı benim gibi. Hani senle aynı yıldızın altındayken hiçbir şey yapamamak koyuyor işte. Uyumak istiyorum, sanma ki istiyorum, sadece yokluğuna dayanamıyorum. Gözlerimi kapayınca yüzüne ilmek ilmek işlediğim korkularımı görüyorum. Benle dalga geçiyorsun, ayaklarının altında eziyorsun. Ne kadar acı verici de olsa, gözlerimi kapatınca seni görebilecekken, kapatmaya korkmak koyuyor adama. 


Seni sabahtan akşama kadar sevdim

Seni rüyamdan şafağa kadar sevdim

Ne kovdun beni ne davet ettin

Gittim 


Artık çok uzaklardayım. Hem senden, hem anılarından. Çocuktum diyorum, her şeyi güzel hatırlıyorum. Ama o kadar güzel sevebilen bir şey vardı ya içimde. İşte bunu hatırlamak koyuyor adama.