Küçük pembe bisiklet süren bir kız çocuğu gördüm.

Ellerimden tutup beni yıllar öncesinde götürdü

Ya da yalnızca ben gittim bilmiyorum

Yıllar önce babamın sevinçle götürdüğü bisikletçi bana gülümsedi sanki.

Yıllar sonra düşe kalka tekrardan öğrendim bisiklet sürmeyi.

Dizlerimde yaralar tekrar belirdi.

Geçip gittim o kızın yanından, zaman da geçti.

Zaman, eli boş geçip gitmedi.

Geri gelmesini istediğim şeyleri alıp gitti.

Küçük pembe bisikletleri,

Neşemi,

Çocukluğumu alıp geçti.

Nereden bilebilirdim dizlerimdeki yaraları özleyeceğimi

Elimde annemin cebinden çaldığım bozuklukla

Koşup bakkala bir daha gidemeyeceğimi

Buzlu dondurmamı annemden gizli yediğim gün,

Gizlediğim gözyaşlarımdan daha masum.

Rüyama girerse eğer şimdi,

Çocuk olursam yeniden,

Ağlamam ben artık düşmekten.