“Kuru bir akağaç yaprağı kopmuş, yere düşüyor; hareketleri bir kelebeğin uçuşuyla aynı.
Tuhaf değil mi?
En kederli ve ölgün olan şey en neşeli ve canlı olana benziyor.”

Babalar ve Oğullar, Ivan Sergeyeviç Turgenyev