bu tren şehrinden geçmiyor

tam ortasında, ihtimal kalbinde

saatli bir şiir saklı

her vagon birbirinin aynı

insanlar ne kadar herkese benziyor

bir işe yaramıyor artık inciler

üzerlerinde ölü denizlerin kokusu var

utanıyorum sanki bir suç işlenmiş gibi

oysa o yıkımdan kaçarken

yağmalanmasın diye verdin bunları

yazmanın bir şeye faydası yok

insan aç kalsa da yememeli sevdiği hayvanları