Gözlerin karanlığa alışmış, bedenin yorgun, ruhun bitkin. Ellerinin acısı, yorgunluğun arasında kayboluyor. Ama durmuyorsun. Çıkmana çok az kaldı, bunu biliyorsun. Zirveyi göremiyorsun belki ama hissediyorsun. Bir adım daha, bir çaba daha. Her nefesin, her tutunmanın bir anlamı var şimdi. Yalnızlık seni sarıp sarmalıyor. Kurtarıcı beklemek bir hayalden ibaret. Kimse gelmeyecek, bunu artık biliyorsun. Ancak bu yalnızlık sana ağır gelmiyor. Çünkü en büyük dersini burada, kuyunun karanlığında aldın. Yanlışlarının, hatalarının yükü omuzlarında ama aynı zamanda seni ileri iten güç de onlar oldu. Her hata bir basamak gibi. Yanlışlarını kabul ettikçe yükseliyorsun, öğrendikçe daha da güçleniyorsun. Ellerinin yarası sana kazandırdığın tecrübeyi, yüreğinin yorgunluğu ise sabrı hatırlatıyor. Kuyudan çıkmak zor olabilir ama dışarıda seni bekleyen aydınlık, şimdi her zamankinden daha anlamlı.
