Sabahın körüne senkronize olmuş davudi sesim
sönük kalıyor tabanlarımın hiddeti
mezar çiçeklerinin yanında
Kagirleri ve huğları geçiyorum
kötürüm olmuş bir kansız
diri ve tok kasveti zerk ettiriyor
bir koşu ilham alıyorum
katafalk üstünde
bir doksan uzanan nevruzdan
yetiştiremiyorum nefsime
az daha ilham bulmam lazım
asıl ilham, soyutlanmış olanda gömülü
asıl ilham, kınalı kefenimi muhacirlerin ve şairlerin hizasına çekmek
eklemlerimi zonklatıyor hoyratça kullandığım evhamlar
ezkaza birbirimize ait oluyorduk
Lades!
kahır artık çağırır üryanımı yedi iklimden
Müebbetini yediğim aciz kulluğun
kefaretini güç bela ödüyorum
yaşıyorsam acizim yaşıyorsam alengirli feryatlar içindeyim
inildiyorum hunharca
terekeyi alıp güzergahımı saptıyorum
meydanları ve methedilen harisleri
ciddiye almadan, takıntılılık yapmadan
bir uçurum beğeniyor, kuruyorum çadırımı
Lodos!
beni de kat özgürlük konçertosuna.
