Leonardo da Vinci - Lady With An Ermine (Kakımlı Kadın)



Zamanı aşıp gelen bir bakış, kaç hikâye tutar bağrında?

Belli belirsiz bir tebessüm, içerisinde kaç yaşanmışlık barındırır?

Çengelleri saplanan soru işaretlerinin arasında

Bir portreyle konuşuyorum bugün


Tüm lisanları aşıp geldim - sessizliğin o gürültülü ama manidar sesiyle

Sahi, benim burada ne işim var?

Bir soru işareti daha saplandı işte zihnime

Ama acımıyor inan ya da acıdığını hissetmiyor insan

Kapılınca bir şeylerin o muğlak ama mutlak büyüsüne...


Bir çerçevenin arasına sığamayacak kadar göçebeyim aslında

Geçmişten ve gelecekten azade – 

Bakma sen, biraz da hafızamın yalancısıyım

İlelebet yaşayacak, tek mirasım bugünüm

Tahammülüm kalmadığından beri bir yabancı görmeye aynada

En çok da kendime küskünüm


Dört çizginin arasına hapsolmayan, esir kalabilir kalbinin dört odacığında

Dört odalı bir özgürlük bu – ya da kutsal tutsaklık, sevgi adında…

Fırça darbeleriyle elinden çıkma bir ressamın

Bir çerçeve içerisinde daha hürsün sen

Yazılıp üstü karalanmışım, ilahi kalemiyle Tanrı’nın

Kendi benliğimde yine kendime sürgünüm ben


Ellerinin arasından dökülen şefkate ihtiyacım var

Kucağının sıcaklığına biraz…

Soluk benzimle bir ölüden farksız, üşüyorum

Beni de tutar mısın?

Çivisi çıkmış dünyanın duvarından düşüyorum