En korkulu rüyamdır belki kavuşamamak türküsü. İnanıyorum en çıkmaza düşmüşken. Bu kez çok zor olacak kendimden uzaklaşmadan sana yaklaşmak, farkındayım. Yine bir kış öncesi yüreğin ısınma derdi lakin farklı sanki. Farklısın, çok değişiksin. Korkuyorum. Sen bana gelmeden çok başka yollar açıp bana gelen tek sokak çıkmazını kapatmaktan, korkuyorum. Vazgeçireceğim seni diye korkuyorum. Son şansımmışsın gibi korkuyorum. İki yıl önce kapattığım gözlerimi açmaktan korkuyorum. "Niye?" diyorsun, bazen de "Nasıl?" diye soruyorsun. Korkuyorum diyemiyorum. Zaman zaman susar ve kaçarmış insan cevabını en iyi bildiği sorulardan. Ben de kaçıyorum korku kapanımı avucuna bırakmaktan. Korkuyorum, güzel bir hayal kurarız da takılırım diye. Korkuyorum sana doyamadan senden geçirilirim diye. Zormuş, son sigarammışsın gibi hissetmek zormuş. Bir tane dahi keşke demek benim için çok zor artık. Dayanamayabilirim sevgilim. Hiç kurulmamış hayallerin peşine düşersem dayanamayabilirim. Pek çok sıkıntım var, farkındayım. Bazen kendi kendimi uzaklaştırıyorum senden. Bu kadar çok özür dileme sebebim bu senden. Çocuklar kadar inatçıyım ama bu kez, seni kabuslarıma kurban etmeyeceğim. Sen yazılmış bir hikaye olmayacaksın. Seni bir düş kadar güzel; hayatın acımasızlıkları kadar yaşanmış olacaksın. Seninle çok güzel bir masalda, pembe pırıltılarla kalmayacağız. Seninle yaşayacağız. Tükenmeden, eksilmeden; severek, sevilerek...
Seni seviyorum. Gözlerimi açmama yardım et sevgilim.
Lilith yok, kötülüğe bulanmamış sevgi var.
Aux Lavandes, Aden
Lavande"4
