Hayatı boyunca aramaya mahkum bırakılmış insan. Bulunca bir avuç toprak olurmuş. O toprağa hasretmiş aslında, hasret çekmeyi severmiş. Bulmak insanın kıyameti, bulmak yorgunluğun bitişi, bulmak varış noktası... Fakat insan yürümeli. Evrenler boyunca, bir gökyüzü boyunca, yeryüzünün sonunu bulana kadar yürümeli. Durduğun yerde biter hayat ve bulduğun yerde durursun. O yüzden kovuldu Adem ile Havva cennetten, çünkü kavuşmak o kadar azimetsiz olmamalı. Bulmak gayret ister, yaşamak ise gayrete vurgundur. İnsan ararken yaşar çünkü aramak belirsizliktir, berrak olanı değil bulanık olanı sever insan. Eğer bulduğu gün hâlâ nefes alıyorsa her nefesi diğerine intihar ipiyle bağlıdır. Bulduysan eğer aradığını o güzel gülüşlerin bitti, sen artık boşluklara dalıp gitmenin insanısın.