Kendimden korkuyorum artık
Düşüncelerimden,
Düşünemediklerimden
Düşüncede kalabilmek için düşündüklerimden
Ve düşünceden kaçmak için düşünemediklerimden
Hislerimden korkuyorum artık
Sarılmaktan
Sarılamamaktan
Sarılabilmek için sarıldıklarımdan
Ve sarılmaktan kaçmak için yaptıklarımdan
O en katil vaktin maktulu olmaktan yoruldum
Geç kalmak istiyorum artık ölümlere
Dirilerden uzaklaşırsam can bulur zannediyorum içimdeki ölüler
Birden kalabalıklara karışıyorum
Kayboluyorum insan yığınları içinde
Düşüncelerim, hislerim ve içimde biriktirdiğim histeriklerim
Mavi bir mevsim özlemi ya da bulutlu bir buğu
Nefesimle örtmeye çalışıyorum yağmurun soğuk izlerini
Nefesim bir bulut içerimde
Özlem, en çok kendine duyunca gerçektir
