Ben ki gölgede ilk gezen
Yağmur çiselerken
Sessiz ve serin bir gecede
Gezer dururum
Hiçbir şey bilmeden
Ben ki ıssızlığı benimseyen
Bir beklentim olmadan
Umuttan yoksun bir halde
Arar dururum
Ne aradığımı bilmeden
Ben ki karanlığa gömülen
Hiçbir şey hissedemezken
Anlamsızlığa eriştiğimde
Uyuşup dururum
Ne olduğunu bilmeden
Ve ben ki kavradığımda gerçekten
Kafayı yemek üzereyken
Hüzün olsa da ucunda
Kabullenip dururum
Hayattan başka bir şey beklemeden
