En ucundayım masanın
En dibindeyim uçurumun
En sonundayım masalın
Masallar mutsuz
Yapraklar dökük
Işıklar sönük
Hayaller sönük
Ölümle bile sonlanamayacak bir gece
Tanrı’nın bile görünmediği bir karanlık
Ellerin kavuşmadığı bir köşebaşı
Hiç gelmeyen bir dolmuş
Beni bu zamanlarda sakladılar
Ya da ben bu zamanın bir köşesine saklandım
Hep çıkarılmayı bekledim
O güneşten artakalan gülüşün beni sarıp sarmalasın istedim
Ama ben hep ıslandım
Kurudum tekrar tekrar ıslandım
Kendimi sürekli beklerken buldum
Buldum da değil ki gerçi bulmaya çalıştım
Ben kendimi hiç bulamadım ki
Ben dahi bulamamışken nasıl başkası benim farkıma varacak
Nasıl beni uçurumun kenarından çekip alacak
Benim kalemim bile mutlu değilken
Nasıl benim masalım mutlu sonlu olacak
Yine ölümün sonlandıramadığı bir gecedeyim
Artık güneşin doğuşuyla ilgilenmiyor
Yıldızları saymıyor
Hayallerimin yerini bilmiyorum
