Gündüzlerin anlamı yok
Geceler sessiz
Geceler bir manasız karanlık
Matem var sokağında
Sokak lambaları çakıyor, içimde ki şimşek gibi odanın karanlığına
Işıkları sönük gönül bağımın
Yüreğimde kocaman bir sıkıntı
Hiçbir şey gelmiyor elimden hüznünü paylaşmak dışında!
Yanımda olsaydın başka olurdu
Bambaşka…
Şimdi karanlığa gömülmüşken sokağından geçemem…
Güzelliğinin aynasıdır gülüşün
Ve ben gülümsemeni görmek için nelerden vazgeçerdim bir bilsen…
Ufacık tebessümün karıştırır sevgilim, tabiatta ve kainatta ne kadar güzellik varsa!
Bilmelisin…
Ay ışığı söner gülüşünü görünce
Güneş gizlenir bulutların ardına
Gülüşün güzelliğinle birleşince…
Şafağı görmeye hasretin kala kör oldu gözlerim
Şafak ulaşamadığım gizli hazine
Özlemin saplanıp kalmış yüreğime
Aşkından gönlüm yorgun
Yüreğim ağır yaralı
Sana çıkan kapılar ansızın kapandı…
Sensizliği koydum cebime
Gururumu onarırım sanıp katlandım hesapsızca gidişine
Bilmelisin sevgilim…
Eyvallah etmem ne sana, ne başka bir kimseye!
Matem biriktirdim
Biraz da hüzün kaldı heybemde
Anılar her gece perde olur
Anılar dertlere gebe...
Bi’ çare bulunmaz mı gülüm
Sensizlik denen bu tarifsiz illete?
