Hayal ülkesinde yaşayan biri
Kendini dünyanın çekiminde buluyor
Gerçeklik yayılıyor zihnine virüs gibi
O göğün mavisinde süzülürken
Toprağın kahvesi değiyor gözlerine
Maviye alışmış gözleri
Kahvenin içindeki hüzne dokunuyor
Hüznü ilk kez deneyimleyen bir gezgin
Yüreğindeki ağırlığa anlam veremiyor
Ağırlaştıkça düşüyor mavilikten
Toprağa değiyor artık ayakları
Kanatları uçmak için yeterli değil
Yüreği mavi için fazla ağır
Hüzne bulanmış bir hayalci
Mavinin ülkesinden kovuluyor
Dünyanın kahvesinde yaşamayı deniyor
Peki maviye alışmış biri
Toprağın renginde can bulabilir mi
