Günün sessiz ışığı vuruyor yüzüme
Ve ben yine odamda
Mazbut bir oda benimkisi
Gözü yormaz
Yorulan ruhumdur
Yazmak maksadıyla yorulur
Az buz bir yazmak değil
Şiir yazmak işi mühimdir
Ruhu durmadan alevlendirir
Kızgın bir kor olursun
Hayalini kurarsın
Belki bir kadın
Gelip seni neşelendirir
Lakin o mazbut odada
Bir sen varsın
Bir sen
Bir de kitapların
Ne yaparsan yap
Mutlu olamazsın
Mühmel bir ademoğlusun
Kurtulamazsın
